GIN TONIC

  • rawiwan
  • Blog
  • April 25, 2024

Cinchona and malaria
The bitter flavouring of tonic water comes from an alkaloid called quinine which is extracted from the bark of the Andean fever tree (Cinchona spp.).
The tree’s remarkable curative properties were discovered as a fever remedy in South America in the early 17th century.For 300 years, until it was replaced by synthetic anti-malarials, Cinchona provided the only effective treatment for malaria known to the West.
Although we think of malaria as a tropical disease, it once existed all over Europe, including Britain, as recently as the early 20th century.
Spread by mosquitos, it may have been the most lethal disease in history. Malaria was eradicated in Britain by improvements in general health, access to treatment, and better water management.
Draining of marshes, enclosing sewers and chlorinating water all reduced the mosquito’s ability to breed and spread malaria.

Politics and plantations
In 1854, on an expedition on the Niger, Scottish physician William Balfour Baikie used quinine to successfully prevent malaria, rather than as an after-treatment.Prior to this, death rates of Europeans on west African expeditions were extraordinarily high, often due to a particularly fatal form of malaria, and Baikie’s actions had repercussions across the world. Quinine, and the Cinchona tree, now became a vital tool for the control and expansion of empires. Seeds and plants were taken from South America to plantations in India and Java between 1850 and 1865. With its government sponsorship and horticultural expertise, Kew played a central role in transferring the plants to India and developing cultivation practices.This is represented by Kew’s current holding of cinchona specimens in the Herbarium, illustrations, archives, and manuscripts – the largest collection in the world. They form the basis of Kim’s doctoral research, unpicking the story of a plant transfer that was to have a huge impact on the peoples and landscapes of the tropics.

The Gin and Tonic
But how did we end up with the gin and tonic?
Though quinine was occasionally paired with fizzy water, it was only in 1858 that it was patented under the name ‘Tonic Water’ by Erasmus Bond, owner of Pitt & Co. in Islington.It was marketed as a digestive and general tonic rather than a fever medication, and did not immediately become popular. However, tonic water did better in hotter climes, and by 1863 adverts for quinine tonic waters appeared across British colonies advertised as digestives and as (probably ineffective) fever remedies.It was most often recommended to help European travellers acclimatise to the tropical heat. The first known reference to a tonic water cocktail came in 1863 in Hong Kong, where it was paired with ginger brandy.
Many origin legends for the gin and tonic exist, but we have found these hard to verify in the historical record. Quinine was most often administered as a medicine in alcohol, rather than as part of a cocktail. Quinine could be mixed with wine, gin, or rum, or with locally available spirits such as arrack.
What we do know is that the first known record of the ‘gin and tonic’ comes from the Oriental Sporting Magazine in 1868 where partygoers call for the cocktail and cheroots at the end of a horse race in Lucknow, India.

This is typical of Victorian consumption of the G&T, as a refreshing drink in hot weather. The notion that the G&T was drunk in the tropics as an anti-malarial seems to have arisen as a 20th century legend.
The rich history of tonic water has been carefully unearthed in the archives and described in-depth in our new book Just the Tonic: A natural history of tonic water.

We hope you enjoy discovering more as you read it alongside a sparkling gin and tonic (or even just a tonic!). Cheers!

credits >> https://www.kew.org/

relate post

WHITE RUM สี ความใส และความหนืด

WHITE RUMสี ความใส และความหนืดโดยทั่วไปรัมจะมีสีทองและสีเหลืองอำพันเมื่อบ่มไว้ ผู้กลั่นบางรายใช้น้ำตาลไหม้หรือสีคาราเมลเพื่อเพิ่มหรือปรับสมดุลสีเพื่อให้มีความสม่ำเสมอ เมื่อเวลาผ่านไป น้ำและแอลกอฮอล์บางส่วนจะระเหยออกจากถังบ่ม ของเหลวที่หายไปนี้ถูกเรียกกันมานานแล้วว่า “ส่วนแบ่งของนางฟ้า” ผลิตภัณฑ์ที่เหลืออยู่ในถังบ่มจะมีความเข้มข้นมากขึ้นในด้านรสชาติ สี และความหนืดเมื่อประเมินเหล้ารัมคุณภาพดี ผู้ตัดสินจะตรวจสอบสี = ขั้นตอนนี้ต้องดูในช่วงการหมักบ่ม รัมที่ดีควรจะได้ สีทอง หรือ เหลืองอัมพันความใส = ขั้นตอนนี้ ดูจากการขั้นตอนการกลั่นออกมา ควรจะใสเหมือนน้ำค้าง ในตอนรุ่งสาง และความหนืดของเหล้ารัม = โดยเราสามารถทดสอบความหนืดได้โดยการถือแก้วชิมไว้ใกล้แหล่งกำเนิดแสงแล้วหมุนผลิตภัณฑ์ หยดของเหลวที่เกิดขึ้นบนแก้วซึ่งเรียกว่า “ขา” บ่งบอกถึงลักษณะเฉพาะของเหล้ารัมที่บางหรือหนา สีสันที่เข้มข้นของเหล้ารัม กระบวนการสุดท้ายนี้จะ ทำให้เกิดรัมชั้นดีจากผู้เชี่ยวชาญด้านรัมโดยเฉพาะ ก่อนจะถึงผู้ที่ชื่นชอบรัมในเวลาถัดไป #whiterum#เกร็ดความรู้#bar#bartender#trending#ติดเทรน#ฟีด#fyp

อะไรที่ทำให้ RUM มีเอกลักษณ์ในโลกแห่ง SPIRIT

เราทราบกันดีว่าสก็อตช์ผลิตได้เพียงแห่งเดียวเท่านั้น นั่นคือสกอตแลนด์ และเตกีลาผลิตได้เพียงแห่งเดียวเท่านั้น นั่นคือภูมิภาคเตกีลาในเม็กซิโก ส่วนคอนยัคผลิตได้เฉพาะในภูมิภาคคอนยัคในฝรั่งเศสเท่านั้น ส่วนวิสกี้เทนเนสซีผลิตได้เฉพาะใน… คุณเดาถูกแล้ว… เทนเนสซี ในทำนองเดียวกัน สุราส่วนใหญ่ก็ขึ้นอยู่กับภูมิภาคและรูปแบบการผลิตที่แตกต่างกันส่วนเอกลักษณ์ เฉพาะ ของรัม นั้นมีดังนี้ 1. รสชาติที่หลากหลาย รัมมีหลายประเภท แต่ละประเภทมีรสชาติที่แตกต่างกันไป 2. กลิ่นหอม รัมมีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ หอมกลิ่นอ้อย คาราเมล วานิลลา ผลไม้ 3. ความลุ่มลึก รัมบ่มนานมีรสชาติซับซ้อน นุ่มนวล 4. เหมาะกับทุกโอกาส รัมสามารถดื่มได้หลายวิธี ดื่มเพียว ผสมค็อกเทล หรือทำอาหาร

Bar Spoon ช้อนบาร์ แบ่งออกเป็นกี่กลุ่มกันน้าา ??

Bar Spoon ช้อนบาร์ แบ่งออกเป็นกี่กลุ่มกันน้า ?? – ใช้สำหรับคนชงผสม หรือใช้ตีทุบน้ำแข็ง หรือใช้ช่วยรินเลเยอร์เหล้าให้เป็นชั้นๆ บางรุ่นใช้บดขยี้ได้ด้วย ช้อนมีความยาวตั้งแต่ 9-20 นิ้ว ควรเลือกความยาวที่หยิบจับได้เหมาะมือ มีน้ำหนักไม่บางจนเกินไป แนะนำความยาว 11-12 นิ้ว ด้ามช้อนถ้ามีเกลียวบิดจะช่วยลดแรงเสียดทาน เพิ่มการไหลเวียนของเครื่องดื่มขณะคนชงหมุน หรือเลเยอร์ได้ดี เรียกว่า Laminar Flow ตัวช้อนบาร์แบบดั้งเดิม จะมีปริมาตร 1 ช้อนชา หรือ 5 มล. หรือ 0.16 ออนซ์ หากกำหนดตามมาตรฐานของ IBA (International Bartender Association) ตัวช้อนบาร์จะมีปริมาตร 1/2 ช้อนชา หรือ 2.50 มล. หรือ 0.32 ออนซ์ ปัจจุบันตัวปลายด้ามช้อนมีหลากหลายรูปแบบมาก แต่ถ้าตามรูปแบบดั้งเดิมจะแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มหลัก ได้แก่ 1.American Bar Spoon […]